Vanmorgen toen ik opstond had ik er zin in om alles eens even goed aan te pakken. De wasmand stroomt over, de kasten zijn leeg, koelkast moet ook nodig aangevuld worden, een laag stof waar je u tegen zegt, al het speelgoed door elkaar, ramen vies, nou ja ga zo maar even door. En aangezien ik normaal nooit zo’n schoonmaakwonder ben, moest ik nu extra gebruik maken van deze schoonmaakwoede.
Maar toen ik Lars naar school had gebracht en ik eens lekker aan de slag wilde gaan, kwam Olaf naar me toe. Ik zag een paar vlekjes op zijn gezicht zitten. En na een grondige inspectie zag ik al snel dat het niet een paar vlekjes waren, maar heel zijn lijf zit onder. Ah nee he, waterpokken. Je weet wel, van die ellendige, rode bultjes die gevuld zijn met vocht en enorm jeuken. Ik vond hem al behoorlijk pieperig de laatste dagen. Gewoon niet zichzelf en alles verloopt net wat moeizamer. Waterpokken dus. Ik als een razende naar de apotheek en kidsclean gekocht. Tja, ik raad het mijn klanten ook altijd aan en bij Lars werkte het toen goed. Thuis Olaf ingeschuimd en volgens mij vond hij het wel lekker. Hopelijk drogen die ellendige bultjes snel in.
Dus daar ging al de helft van mijn ochtend. Was een was gelukkig al klaar met draaien, snel was twee erin gegooid. En toen maar aan de stogzuig, dweilen en wc’s. Maar met een kindje wat duidelijk niet zichzelf is, gaat het niet zo makkelijk. Dus na zo’n tien keer heen en weer geloop van boven naar beneden, heb ik het maar opgegeven. Ik heb alles vluchtig schoongemaakt en ben daarna lekker met Olaf op de bank gekropen. Brandweerman Sam aan, dekentje over ons heen en knuffelen maar. Wordt mijn todo lijstje voor vandaag maar niet afgevinkt. Voor vandaag staat er nog maar een ding op: knuffelen en quality time met mijn kleine dondersteen.
Zo herkenbaar! En ook al voelen ze zich wel lekker, al het werk komt vaak maar half af en die helft is dan ook nog eens opgedeeld in honderd stukjes. Zo vaak moet je iets tussendoor voor ze doen. Hahaha.
Voor je het weet zitten ze allebei op school en ga je deze gezellige knuffelmomenten missen.
Ahhh beterschap voor t manneke.
Goed gedaan hoor…
Helemaal bovenaan elk todo lijstje staat toch nog steeds dat momentje met je kind. Al de rest loopt niet weg. Dat heb ik geleerd in mijn 18-jarig moeder zijn. Knuffel Olaf nog maar eens goed en veel beterschap X